KEDERE YAZIYORUM

Gözlerim Dünya'yı farkettiği günde anladım.
Gözlerdeki ateşten değil,
Gönüllerdeki ayazda yandım.

İç dünyamın sınırları yok diye beklerdim.
Terkedilip bittiğim gün vardı benim.
Yalnızlık mezarlık kadar darmış, bilmezdim.

İsyan etmek kulun ne haddine deli gönül.
Sen isyan edenlere değil.
İsyan etmeyeceğim diye yemin ettirenlere üzül.

Yazarın, hazinesi kelimelermiş.
Ressamın ailesi boyalar.
Aşığın sevgisi nağmelermiş.
Şairin payı yine ömürlük kedermiş.

Ben istemezdim yazmayı ey gönül.
Kalemi uzatan mevla oldu.
Yazmak beni üzmedi ey gönül.
Beni üzen,
Bana sebep olan kederim oldu.