BİR ANKARA GÜNLÜĞÜ

BİR ANKARA GÜNLÜĞÜ

Ankara’dayız…MSÜ mülakat sınavları devam ediyor. Bugün düne göre biraz daha kalabalık. Yol kenarlarında sağlı sollu park edilmiş km.lerce Araçlar. Öğrencilerde bir telaş bir telaş. Veliler yapılan anonsa kulak kabartıyor. Onlarda evlatlarından, torunlarından gelecek müjdeli haberi bekliyor. Bir yandan kazanma hırsı diğer yandan kazanamazsa canı sağ olsun temennileri… Bugün dördüncü gün. Ankara Beytepe hastanesinde sağlık testinden geçiyoruz. Araç muayenesinde olduğu gibi A’dan Z’ye kontrol. Sonrası heyetin ağzından çıkacak karara bağlı. Her şeyin tavan yaptığı şu günlerde işlemlere Ankara da devam ediyor oluşumuz bizim açımızdan bedbaht değilde şanlı olduğumuz anlamına geliyordu. Türkiye’nin değişik vilayetinden gelen on binlerce aday üç beş günlüğüne Ankara’yı mesken tutmuştu kendine. Kimi KYK yurtlarında kimi belediyenin misafir hanesinde kimi otellerde kimi öğretmen evinde kimi de bir yakınının evinde kalmayı tercih etmişti bu süreçte. Biz de Diyanet-Senin anlaşma yaptığı otellerde kaldık. Gidiş-geliş yaparken Aksaray- Ankara otobanını kullandık. Yakıttan ve zamandan tasarruf yapalım istedik.Merakkısı için hatırlatayım Kayseri-Ankara otobanla gidiş geliş ortalama 330*2=660 km yani 6.5 saat sürüyor. Ne var ki gişelerden geçerken plaka okunuyor.HGS ye yükleme yaptıysanız otomatik ödeniyor yoksa hesaba 125*2=250₺ borç kaydediyor. Hemen hatırlatayım bu borç 15 gün içinde ödenmezse bir katına 45 gün içinde ödenmezse dört katına çıkıyormuş. Devlet yaptırmış amma işetmesi özel şirkete ait. Dışarıda beklemekteyiz. Hastane bahçesinde bir bankta oturuyoruz. Aramızda Amasya’dan gelen taksici amcada var Hataylı polis abimizde var İstanbul’dan gelen hanımlarda. Dillerde dua. Gözlerde umut. Kaybedecek neyimiz var k!.Her daim ümitvar olmalı değil mi insan? Polis Adem abiyi tanıdım. Hatay/ Kırıkhanlı kendisi. 11 kardeş.Naif,kibar bi o kadar cömert bir insan. Saçları ağarmış, mesleği gereği yıpranmış emekliliği çoktan hak etmişe benziyor. İyilik hanesi sevaplarla dolu diyebilirim. Mardin de görev yapan bu polis abimize teşekkür ediyorum. Yanı başımızda bir başka beyefendi oturuyor. Adam sanki evinde hiç konuşmamış hanımının yanında hiç kırışığı açılmamış, sanki yılların birikmiş duygularını ah bir kaç kişi bulsamda konuşsam,içimi döksem der gibiydi. Sabahın 09’undan 15’e kadar resmen deşarj oldu abimiz. Bahsi geçen kişi Zeki abimizden başkası değildi Öyle ki gittiği yabancı ülkelerden, öğrendiği yabancı dillerden, yaptığı yüksek karlı ticaretten uzun uzadıya anlattı. Damadını araştırmaya gittiğinde Adana da üç gün kaldığını, cami cemaatine, bakkala, kasaba sorarak bilgi alıp bu şekilde kızını verdiğini, evde ise yemek hazırlayan kızlarına iyi bir ders vermek için kimi zaman sofrada bardak kırdığını kimi zaman tabakları şakır şakır kırdığını bazen çatal ve kaşıkları eğip bükerek sofradan fırlattığını bu şekilde kızlarına unutulmaz bir ders vererek titiz olmaları yönünde eğittiğini anlattı, anlattı. Zeki abi Amasya/Taşovadan.Nüfus mübadelesinde Türkiye ye gelen Selanik göçmenlerinden. Bir konu biter bitmez hemen diğerine geçiyordu. Dedim ya adam resmen konuşmayı özlemiş. Biz dinlemekten yorulduk konuşmaktan yorulmadı. Adamda ticaret var, siyaset var, hitabet var. Orta okul ikiden terk olan Zeki abimiz kendini tam manasıyla hayat okulunda yoğurmuş. Tecrübe,deneyim,olgunluk,zerafet hepsi mevcut. Hem Atatürkçü hem milliyetçi hemde mütedeyyin. Dönemin 60-80 ihtilallerini görmüş yokluk yıllarını yaşamış. Şimdiki emekli maaşı 7.500₺ olsa da halinden memnun. Sözünü bölmek istemeyen hanımlarsa bu duruma tepkiliydi. Zeki abimizin hoş sohbeti için kendisine teşekkür ettik. İstifade ettik. Ancak bazı eylem ve söylemlerinin hatalı olduğunu her ne kadar dini konulara girip tebliğ yapmak istese de kimi zaman işin felsefe boyutundan öteye geçemeyişini kendisine söyledim. Mesela dua yaparken öncelikle Allah’ım komşuma vermeden önce bana ver. Bana komşuma verdiğinden daha fazlasını ver diye dua etmesi. Hacca gittiğinde bir bayanın iteklemesine şahit olunca üçüncü şaftta çelme takması…Diğer bir örtüşmeyen ve kendisini ikilem içinde bırakansa %40 Rusça biliyorum demesine rağmen üzerinde beş dilde şeker yazılı olan bir kağıtta şekerin Rusça karşılığını bilemeyişi…Beni şaşırtan bir anekdotu da şu oldu. Hacca gittiğinde Allah’ım sövmeyi küfür etmeyi bana bıraktır diyen bu abimiz her ne hikmetse içtiği sigarayı bırakmak için Rabbine dua ve niyazda bulunmayışı oldu. Ne hazindir ki beni üzen bir hikayesi de şu yönde idi. “Hıristiyan bir Gagauzun sen Kuran okumasını bilmiyorsan nasıl Müslümanım diyebiliyorsun? demesi üzerine memlekete döner dönmez hemen çocuklarımı kuran kursuna /camiye gönderdim” değişi olmuştu.Halbu ki başta kendi köyünde olmak üzere yıllardır bu memlekette din hizmeti veren hemen yanı başında bir cami imamı vardı. Ne yazık ki bundan yıllardır istifade etmemiş, edememişti. Yine bir yardım bahsinde sormuşlar. üç sergi açıldı bir lira vermen gerekiyor. Camiye mi, sağlık kuruluşuna mı, yetim ve kimsesiz çocuklara mı verirsin? Diye. Sağlık kuruluşuna vereceğini söylemiş… Halbü ki ilk önce açlar doyurulur kimsesiz yetim çocukların ihtiyacı giderilir. Yaşlı ve bakıma muhtaçsa yahut zengin olupta bir gecede fakirleştiyse parasını pulunu kaybettiyse bunlara yardım edilir. Yani İslam dini insan odaklıdır. Aksi taktirde bunlara koruyucu ve doyurucu bir çözüm bulmazsan tehlike oluşturmaya başlar. Kimi tinerci kimi yankesici kimi hırsız kimi de başa bela olur, dedim. Diyebilirim ki seyahatler bize şehirleri tanımak için ip uçları veren gözlem yapma imkanı sunan, renkli kişi ve kişiliklere sahip insanlarla tanıştıran ender anlardandır.Uzaktı,pahalıydı, lüzumsuzdu demeden polyanacılık yaparak Ankara günlüğümüzde biz hissemize düşeni aldık.