EY KAR..!

Cemrelerin toprağa bir bir düşüp içimizi ısıttığı şu günlerde dağların zirveleri ve bir çok alan hâla karla kaplı. Kar kimine göre afet kimine göre felaket,kimine göre de beyaz kabusmuş. Kim nasıl tarif ederse etsin aslolan karın rahmet,bereket ve nimet oluşudur.

Kar temizdir,temizliktir, seyrine doyum olmayan güzelliktir. Eskiden kar yılı var yılı derlermiş. Temennimiz çiftçilerimizin yüzünün gülmesi,bolluk ve berekete vesile olmasıdır.

Değerli okuyucularım,kar şiirimle sizleri başbaşa bırakıyorum.

EY KAR..!

Eremedim sırrına henüz

Ölüm mü desem düğün mü?

Nineme kefen,sevdiğime gelinliksin

Doğayı kucaklayan sıcacık yorgan,

Önüme sunulan buz gibi abı hayatsın

Ey kar! Yağabildiğin kadar yağ

Tane tane,lapa lapa

Arza,ülkeme, üzerime

Yağ ki çirkinlikler kapansın,

Âleme rahmet,âdeme bereket gelsin

Ey kar!Çocukluğum senle başlar

Seninle tanıdım kışı,ayazı,boranı

Kadir Mevla’m böyle yazmış

Bir ülke dört mevsim

Ne güzel kar,ne güzel bahar değil mi ?

Ah ne olaydım ne olaydım

Sevgilinin elinde eriyen

Bir kar da ben olaydım!