KUSURSUZLUK ARAMAK

Garip bir denklemle iç içe olduğumuzu düşünürüm sık sık. Kusursuzluk peşinde koşarız, kusursuz olmak isteriz.. ! 

Garip bir telakkidir çevremizdeki herkesten de kusursuzluk bekleriz !  Siz, hiç yaşamınız boyunca gerçek kusursuzluk peşinde koşan bir kimsenin kendi hayatında huzurlu olduğunu gördünüz mü? 

Böyle bir şeye şahitlik yaptınız mı?    Her şeyin mükemmel olmasını istemekle, “huzur” istemek birbirine ters anlayışlardır.

Çevremizde, kendi dünyamız da herhangi bir şeyi, hali hazır durumdan daha iyi hale getirebilmeyi amaç edinmişsek, sadece kendimizi kandırmakla kalmaz, kaybedeceğimiz bir mücadelenin de içerisinde yer almış oluruz. 

Hali hazır sahip olduklarımıza şükür edip, memnuniyet duyacağımız yerde, o husustaki yanlışlığa ve durumu nasıl düzelteceğimize odaklanıp kalırız.    Yaptığımız şeyi fark edemeyip, tüm dikkatimizi bu yanlışlığa yönlendirdiğimiz zaman da, hali hazır durumdan şikayetçi olup, mutsuzluğu yaşarız.

 Daha açık bir ifade biçimiyle, kendimizi mutsuzluğa mahkum ederiz.    İster kendimizle ilgili basit problemler, ister başkalarının davranışları, gülüşü veya hayat felsefesi gibi bize ters gelen durumlar olsun, tüm enerjimizi ve dikkatimizi yalnızca eksiklere, kusurlara yönlendirmemiz hali, bizi asıl hedefimiz olması gereken sevgiden ve olumlu düşüncelerden doğal olarak uzaklaşmamızı sağlayacaktır.   

Dolayısıyla, bu yaşanan strateji elinizden gelebileceğin en iyisini ortaya koymayın anlamına gelemez.    Yine hayatınızda var olan yanlışlara kendinizi fazlaca kaptırıp, tüm dikkatinizi bu hususlara vermeyi gerektirir.    Bir işi çok daha iyi yapmanın elbette bir yolu vardır.  

Ancak bu mevcut durumun tadını çıkarıp iyi yönlerini ihmal etmek veya gözardı etmek anlamını taşımaz.   Tüm mesele, bu durumun farkında olabilmektir.    Bu noktada problemin veya yaşanan durumun çözümü, mevcut durumu daha olumlu ve iyi hale getirmekte ısrarcı olma alışkanlığına kapılacağımız anlarda kendimizi kontrol edebilmek ve tutmaktır.  

İnsanın kendini kontrol edebilmesi hiçte kolay değildir.    Bu toplumda çok az insan bunu başarabilir.    Kendinizi kontrol edebilmek veya tutmak elbette en güzel hasletlerden birisidir.   

Bu durum ortaya çıkınca, kendinize yaşamın o anda pek de olumsuz sürmediğini hatırlatabilirsiniz.    Kendi önyargı ve alışkanlıklarınızın yokluğunda herşey pek ala daha güzel gidecektir.   

Yaşamın her boyutunda ve bölümünde kusursuzluk arayışını terk ettikçe, bu anlayıştan uzaklaştıkça, hayatın ve yaşamın kendi içerisindeki kusursuzluğu keşfedebilirsiniz.   

Kusur elbette insanoğlunda her zaman olmuştur, vardır ve bundan sonra da olacaktır.    Mevlana’nın ifade biçimiyle    “kusur bulmak için bakma insana    bakarsan bulursun    kusurları örtmeyi marifet edin    o zaman kusursuz olursun”