FİLİSTİNLİ ÇOCUK

Sesini sessiz çığlıklara haykıran çocuk

Yok mu senin kimin kimsen?

Sesine kulak veren yardım eden?

Dün gülücükler saçardın etrafına

Ne oldu bu gün sana ey Filistinli çocuk?

Milyonlar, milyarlar nerede?

Hala uyanmadılar mı uykularından?

Niçin duymazlar çığlıklarını?

Neden tanımazlar atanı, vatanını?

Sen ki daha çocuktun

Büyüyecek adam olacaktın

Hayaller kurardın sende ülken için

Ne oldu kum doldurduğun oyuncaklara?

Neden ıslanmış salladığın mendiller?

Sen ey Filistinli çocuk!

Acında büyük davanda

Çünkü kaybettin tüm sevdiklerini

Şimdi yetim ve öksüzsün

Uzanacak el barınacak yuva

Aramaktasın kendine

Sana git diyemem

Git sığın diyemem camiye, okula

Sığınıver diyemem BM binasına

Diyemem çünkü her yer tarumar

Kahrolası uçaklar yine semalarda

Kan bürümüş gözlerini pilotların

Sen sığınacak yer ararken

O zalimlerse;

Vurulacak yeni hedeflerin peşinde

Ağlama ey Filistinli çocuk!

Sana yakışmaz ağlamak

Sen hakkı haykırmalısın

Biliyorum sen mazlumsun, mahzunsun

Ama bir gün gelecek

Müstekbirler tarumar olacak

Onlarda tanıyacak seni

Senin güzel ülkeni

Ey Filistinli çocuk!

Biliyorum ızdırabın büyük

Ama sabret diyor yüce yaradan

Zalimin zulmü varsa mazlumunda Allah’ı var

4 Şubat 2009 Kayseri de yazmışım bu şiiri. Aradan 14 yıl geçmiş. Ne deyişti

geçen süreçte derseniz? İşgalcilerin barbarlığı ve zulmü bir kor ateşi gibi

büyüdükçe büyüdü derim. Bakarsın keser döner sap döner bu ateş kendilerini

yakar.

Yakar mı sizce?

İzleyip göreceğiz.