KÜÇÜK İLANLAR

Her gece sıkıntı, her gece uykusuzluk… Bunun bir çaresini bulmalıydım! Doktorsuz ve ilaçsız…

Sonun da buldum. Gazetelerde, küçük ilanlar popülerdi, fiyatı da gayet ucuzdu. Türkiye’nin en yüksek tirajlı iki gazetesinde ilanlar çıkmaya başladı.

Bekara kiralık ev : 2221..

Adaklık koyun     : 2322..

Bayan masör      : 2233..

ve bende rahatladım. İlanlardan önce akşam eve geliyorum, benden önce polisler gelmiş oturmuş! Beni bekliyorlar. Ev değiştiriyorum yine aynı! Arkadaşlarımın evlerine gidiyorum yine polis, yine kelepçe…

Oralar da basılmış. Arkadaşların evlerine gittiğimde artık enselenmiyordum. Sırtımda damacana, su satıcısıyım! Eğer polisler pusu kurdularsa beni geri çeviriyorlardı, böylece yırtıyordum. O küçük İlanlardan sonra benim ve arkadaşlarımın evleri basılmaz oldu! Rahat rahat uyur oldum.

12 Eylül 1980 sıkıyönetimin en hızlı günleri… Radyodan anons yapılıyor, televizyondan alt yazı geçiyor; “Etrafınızda gördüğünüz, şüpheli şahısları sıkıyönetim telefon ihbar hattına bildiriniz!” diye. Tel : 2221..  2322..  2233.. gibi normal 6 haneli sıradan telefon numaraları.

Kiralık ev arayan bekarlar, adaklık koyun soranlar, bayan masör isteyenler.

Sıkıyönetim ihbar telefonlarına yüklenince telefonlar kitleniyor, öğrencileri ve şüpheli şahısları ihbar edecek halka sıra gelmiyor.

Ben bunları düşünüp sıkıyönetime yakalanmaktan kurtulurken, onlarda beni yakalamak için karşı atak yaptılar. Asayiş için gerekli olan polis ve jandarma numaralarını 155 ve 156 diye değiştirdiler.