İKİ EVLADI KAYBETMENİN ÇARESİZLİĞİ

10 yıl önce Suriye iç savaşından kaçarak 5 çocuğu ile Türkiye’ye sığınmış Kayseri’ye gelerek Melikgazi ilçemizin Kazım Karabekir Mahallesi’nde gecekondu, derme çatma bir ev kiralayarak hayata tutunmaya çalışan bir baba, Salah Hasan.

Büyük oğlu Avrupa’ya gitmiş inşaatlarda çalışarak hayatını kazanmaya çalışıyor. Kendisi organizede bir iş bulmuş aldığı düşük ücretle evini geçindiriyor. 12’den 20 yaşına kadar 6 tane evlatları var. Okul çağında olanlar mahalledeki Fevziye Mollaoğulları okulunda okula devam ediyorlar.

Zaman içinde mahallede Erzurum kökenli bir ailenin şu anda 15 yaşında olan hırçın, hareketli çocukları ile bu ailenin çocukları arasında rekabet, kavga yaşanmaya başlıyor. Bir defasında Erzurumlu çocuklar arkadaşları ile bu ailenin çocukları ile kavga edip evin camını taşlıyorlar. Bir defasında şu an 17 yaşında olan ortanca çocuğu bacağından bıçaklıyorlar.

Aile Deport ediliriz kaygısı ile polise, emniyete şikayetçi olmuyor.

Okul müdürüne olay aktarılıp çare bulması istendiğinde okul müdürü ben ne yapabilirim diyerek çare üretmekte aciz olduğunu beyan ediyor. Baba, çocuklar arasında daha fazla gerginlik olmasın diye çocukları Zümrüt Mahallesi’ndeki akrabalarının yanına gönderiyor. Kader bu ya ailenin oğlu Muhammet Nur burada elim bir trafik kazasında hayatını kaybediyor. Acılı baba çocuklarını tekrar Kazım Karabekir Mahallesi’ndeki evine getiriyor.

Ne çare ki burada Erzurumlu ailenin ikizleri ile münakaşalar devam ediyor. Geçen hafta ailenin 12 yaşındaki oğlu bakkala giderken yine Erzurumlu ailenin ikizleri tarafından yolu kesiliyor, o da eve gelip abisi Eymen’e durumu bildiriyor. Abinin gelmesi ile bakkalın önünde çıkan tartışmada 15 yaşındaki ikizlerden biri 17 yaşındaki abinin bıçak darbesi ile (Kalbine bıçak isabet etmesi ile) oracıkta hayatını kaybediyor.

Zavallı baba neye yansın 15 gün önce kaybettiği delikanlı oğluna mı yoksa şimdi hiç hiçine sokak kavgasında kaybettiği ikinci evladına mı. Suriyeliler Ensar Derneği Başkanı ve Mazlumder şube başkan yardımcısı avukat arkadaşla hem başsağlığı dilemek hem de olayın gelişimi ve sonucu hakkında bilgi almak için aileyi ziyaret ettik. Acılı babayı oldukça bitkin, umutsuz ve çaresiz bulduk.

Neler düşündüğünü öğrenmek istediğimizde işe gitmediğini, diğer çocuklarının da öldürülmesinden korktuğunu,eğer imkan bulursa başka bir ülkeye gitmek istediğini söyledi. Artık Türkiye’de can güvenliğinden endişe ettiğini bildirdi.

Babanın acısı taze. Bir ay içinde iki evladını toprağa vermiş kolay dayanılacak acı değil. Dahası özellikle bıçaklanarak öldürülen çocuğun mahalle kavgası bu noktaya gelinceye kadar mahallenin muhtarı ben ne yapabilirim ki diye çaresizlik sergileyen okul müdürü, mahalleden bir haber kalmaması gereken imam  da dahil neden bugüne kadar bu olayla ilgilenmediler. Sonuçtan bunların ilgisizliği de vebali değil mi

Olay emniyete intikal etmiş olup sonuç soruşturma devam ediyor. İl Göç İdaresinin, Sosyal Hizmetler İl Müdürlüğü’nün, mahalle muhtarının,adalet kurumunun, sivil toplum kurumlarının olaya duyarlı olması, evine ekmek girmeyen aileye sahip çıkması, gerekirse aileyi başka bir mahalleye, başka bir ile taşınması gerekiyor. Saydığım tüm yetkililere sizin başınıza gelsin ne yapardınız diye empati yapmalarını, ellerini göğüslerine koyarak vicdanlarını yoklamalarını hatırlatıyorum.

Allah kimseyi sahipsiz, çaresiz etmesin. Hele hele Allah ve devlet güvencesinden, adaletinden mahrum bırakmasın.