SUFATINA BAK (!)

(Kâfirler) derler ki: “Biz namaz kılanlardan değildik, yoksula da yedirmezdik.”(Muddesssir: 43-44).

Halkımız arasında sufatına ( sıfatına) bak, meymenet kalmamış, sıtkı sıyrılmış tabirleri; özellikle beynamazlar( binamazlar) için kullanılır.

Gerçekten namaz kılmayanlara yüce Mevlam nurunu vermiyor.

“Onların alameti, simalarındaki secde izidir.” (Fetih, 48/29).

Çünkü namaz, Allah’a iman edip teslim olduktan sonra, boyun eğmenin, kulluğun, O’nun karşısında acziyetin ilk göstergesidir.

Gencin yüzündeki namazın nuru  o kadar güzel durduğu gibi, bir yaşlı dedenin, ninenin simasında da bir o kadar güzel duruyor.

Gerçekten namaz nasip olmayan nice yaşlılarımıza acımak lazım. Alınlarında namazın nurunu görememek gerçekten çok üzücü!

Hemen karşıt itirazlar gelecek! Namaz kılanları da  görüyoruz, şöyle  şöyle yanlış davranışlar da yapıyorlar…

Şu ayette bildirildiği gibi olmalı hakikatte:”… ve namazı dosdoğru kıl. Muhakkak ki namaz, çirkin işlerden ve kötülükten alıkoyar” (Ankebut: 45).

 Bunun yanında mükemmele ulaşılamadı diye, ibadetleri terk edecek değiliz. Umulur ki zamanla mükemmele ulaşılır. Ayrıca Allah’ın kabulü, affı, mağfireti umulur, ümit kesilmez.

Zamanında alışmayan bir ruhun, tabiki bedenin sonradan eğilmesi pek kolay olmayacaktır.

Bunun yanında dünya hırsına aşırı kapılan, mal, mülk, şöhret derdine düşen, sevimli, güler yüzlü, doğru özlü olmayan; sözünde durmayan, vaadini yerine getirmeyen, hak yiyen, haram yiyen kişilerin  de simalarındaki kötü silüet fark edilebilir.

Atalarımız: Küpün içinde ne varsa dışına o sızar demişler.

Zaten Allah sevmediği kullarını, kullarına da sevdirmez miş!

Şu kısacık ömür için sonsuz hayatı yakmaya değer mi?

Uyaralım, uyarılalım, hatırlatalım, hatırlayalım.