GENÇLİĞİN MANEVİYATINI DERT EDİNEN VAR MI?

Kira, eğitim masrafları, üniversite kazanma derdi, kıyafet, beslenme, teknolojik aletler, cep harçlığı gibi maddi, fiziki ihtiyaçlar konusunda gençliğin sorunları; gündemin ilk sıraları arasındadır.
 Gerek ebeveynler, gerekse yöneticiler gençliğin bu ihtiyaçları konusunda yoğun çaba sarf ediyorlar.
 Bu gençlerin, evrilecegi  yol güzergahının çok önemli olduğu bir çağda, bir numaralı gündem maddesi olması gerekirken; ne yazık ki gündemde olmayan “manevî eğitim”den bahsetmek  mümkün değildir.
 Manevî eğitimin ve gelişimin hem ebeveynler, hem toplum ve hem de yöneticiler tarafından ilk sıralarda olmadığı anlaşılıyor.
Temel ihtiyaçların yoğunluğu ve çeşitliliği manevi alanın kapılarını tamamen kapatıyor . Sadece maddi açıdan bakıldığı için gençliğin manevi dinamikleri çökmüş vaziyettedir.
İçten içe çürüyen , değerler yargısına düşman, iğrençlikte sınırsız , tarihine, dinine, kültürüne yabancı bir gençliğin, topluma  açacağı derin yaralar kolay kolay telafi edilemeyecektir.
 Çok dikkatli, kaygılı, titiz davranmamız, önlemler almamız gereken manevi boyut konusunda, gençlerin davranışları hususunda eleştiri ve kınamadan öte gidemiyoruz.
 Kınadığımız, eleştirdiğimiz bu çocuklar senin, benim, onun, komşumuzun, akrabamızın, toplumumuzun çocuklarıdır.
 Bu ihmalkarlığın önemli ipuçları: Duvarlara argo ve müstehcen yazılan yazılar, kız-erkek  ayrımı yapmadan edilen küfürlü kaba sözler, sigara içerken farklı bir ego tatmini, caka satmak, eve geç gelmeler, en ufak bir yapıcı uyarıya karşı gösterilen saygısız tepki, sosyal medya yazışmaları ve görüşmeleri vb.
 Bu gün, şu an bile geç sayılır. Hem yetkililer ve  hem de tüm toplum el birliği ile gençlikle ilgili bu soruna  acilen çözüm yolları aramalıyız.
 Gusül abdestinden habersiz bir gençliğin hali içler acısı!
 Sadece eleştiri, kınama, dedikodusunu yapmak, en basit bir iştir, kolaycılığa kaçmaktır. Cezalandırma ve korkutma öncelikli çözüm yolu değildir.
 Elbette ki gençlerimize geniş düşünme, itiraz edebilme, analiz – sentez yapabilme, sorma, sorgulama,  imkân ve hakkı tanınmalıdır.
 Bu konuda tek sorun; dini ve kültürel alandaki itiraz ve eleştirilere cevap verecek, ikna edebilecek, sorulara izahlı  açıklama yolları getirecek gerçek kişi, kurum ve kuruluşların yetersiz olmasıdır.
 Sağlam olması gereken aile bağları kopmuş ya da zayıfsa, ailede iletişim yoksa, sebeplerin tespiti için fazla uzaklara gitmeye gerek yoktur.
Eğitim, öğretim sorunu; ancak okul, aile, emniyet, yerel yöneticiler, müfftülük, sivil toplum kuruluşlarının işbirliği  ve dayanışması ile çözülebilir. 
Durum acil! Önlem şart!