MADDE BAĞIMLISI BİR TOPLUM !

Uyuşturucuların genel adı ” madde”, kullananlar da ” madde bağımlısı ‘ olarak adlandırılıyor.
 Çok tehlikeli, aklı baştan alan, sayısız gencin hayatını karartan, çok sayıda aileyi dağıtan, ekonomiye zarar veren, sağlığı mahveden, güvensizliği getiren bu zehirin adına ” madde” demek çok yanlıştır; en tehlikeli zehiri yumuşatmaktır, tehlikesini hafifletme gayretidir.
Bir şekilde, bu zehire bulaşan gençlerin kurtulması çok zor oluyor ne yazık ki!
  Bu illeti, bu belayı toplumumuzdan uzak tutmalıyız.
  Madde; bizim toplumumuz da mal, mülk, menfeat , faydalanılan, kullanılan, hizmet alınan her türlü nesneye verilen addır.
 Bu yönden baktığımızda toplumumuz tam bir madde bağımlısı olmuş durumdadır.
 Oysa bizim toplumumuz için madde; maneviyatı yaşamak için gerekli bir araçtır, bir amaç değildir.
 De Maddiyat, asıl hedef değil, bir hedef uğrunda araçtır.
 Ne yazık ki fikirler ve uygulamalar yer değiştirmiş durumdadır. Adeta, amaç ve hedef; maddiyat elde etmek, biriktirmek, kazanmak olmuştur.
Maddiyat hırsı girince, manevîyat uzaklaşıyor, insan materyalist bir evreye evriliyor.
 Bu uğurda helal haram, etik değerler, hak hukuk bir şekilde tatile çıkıyor.
İnsan maddenin esiri, tutkunu, bağımlısı oluyor.
Ne dedik? Oysa insan manevi hayatı yaşamak, sonsuz bir hayatı kazanmak için maddeye ihtiyaç duyar ve elde etmeye çalışır, çabalar. En doğru olan budur.
 Günümüz toplumunda , bir araya gelen insanlarımız arasında amaçtan, hedeften bahsetmek yerine, tümüyle, araç olan maddeden bahsedildiğini görmek üzücü bir durumdur.
Sürekli, ücretlerden, maaşlardan, konfordan, rahatlıktan bahsedilir durulur. Gündemi maddiyat belirler.
 Elbette ki maddiyat gerekli, zaman zaman yetersiz olabiliyor, geçim sıkıntıları oluyor.
 Huzursuzlukların temel nedeni ; elde edilen  kısmen yüksek satatünün biraz eski haline dönmüş olmasıdır. Oysa daha  önceleri bu durumu idare4 edebiliyorduk.
 Zaman zaman maddi düzeyler iner çıkar.
 Ne yazık ki, dejenere olmuş bir toplumda, aile bağları kopmuş, gençler elden çıkmış, ateizmin, deizmin, materyalizmin, uyuşturucunun sarmalına girmiş; bu durum kimseyi kaygılandırmıyor, dertlendirmiyor.
 Sadece mal, para, şöhret, özentili yaşam hedef hâline gelmiş durumdadır.
Mal hırsı miras, ortaklık gibi durumlarda kardeşleri, akrabaları düşman haline getirmiştir.
 Hala, kısmen ayakta kalan değerlerimiz ve değer yüklü aile kurumlarımız var.  En azından bunları kurtarmak, yeniden bir revizyon etmek, asıl değerlere ve hedeflere ulaştırmak; toplumu madde bağımlılığından kurtarmak için el birliği ile çalışalım çırpınalım geç olmadan.
 Durum vahim ve vebali de  ağır olacaktır.