MARAŞ DEYİNCE AKLA GELENLER

MARAŞ DEYİNCE

sırtını âhir dağına yaslamış doğu batı doğrultusunda uzanan bölge ve iklim olarak Akdeniz iklim bölgesinde bulunan kökleri maziyeye dayanan, beylikler dönemini yaşamış, 1515 te Yavuz Sultan Selim zamanında Osmanlı devletine katılan, Kurtuluş savaşı mücadelesi vermiş, 12 Şubat 1920 de şehirden Fransızları,Ermenileri kovan, ediplerin,şairlerin, ozanların,elleri nasırlaşan esmer tenli insanların,edelerin, kahramanların ve daha bir çok farklı görüşte insanların barış içinde yaşadıkları kentin adı aklıma gelir.

MARAŞ DEYİNCE; çalışkan, hayırsever, miliyetçi,dindar insanları aklıma gelir.Benim kent merkezinde bulunduğum 1988-1996 yılları ve öncesinde erkeklerin daha çok şalvar giydikleri kadınlarınsa peçe kullandıkları bir şehir aklıma gelir. Kapalı çarşı dediğimiz bedestenlerinde kendine özgü semercilerin, demircilerin, bakırcıların,kalaycıların,kuyumcuların, yemenicilerin ve daha bir çok meslek erbabının zeneatlarını icra ettikleri yerler aklıma gelir. Öyleki kapalı çarşıya girenler kulaklarında âdeta örs sesi çekiç sesi duyarlar.Her köşesinden insanın burnuna hoş kokular gelir.

MARAŞ DEYİNCE; sigara yerine meşe külü karışımlı olan,adına “ot” dedikleri dudak altına konularak kullanılan bir bakıma “nikotin” diyebileceğimiz belli bir kesimin yaygın olarak kullandığı, çayır çimenlerinde “amca, ot atıp yerlere tükürme” notlarının yazılı olduğu şehir aklıma gelir.Sokaklarında küheylan gibi “ballı mayam, ballı mayam,mayamcıııı” diye bağıran derdi ekmek olan insanlar aklıma gelir.

MARAŞ DEYİNCE; ta çocukluk yıllarına giderim.O yıllara ait hafızamda kalan ve gözümde canlanan hatıralar aklıma gelir. Terminalinde indikten sonra dolmuşlara binerdik. Biz yatılı yurtta kaldığımız için Yavuzlar dolmuşuna binerdik.Şöför önde, muavin orta kapıda. Hava sıcak ve yolcular kalabalık olduğu için çoğu kez kapısı açık giderdik.Muavin bir yandan paraları toplar bir yandan da “Kıbrıs meydanı,Yatılı bölge,Bin evler,Üngüt,Kılavuzluuuuuu….”diye bağırırdı.

MARAŞ DEYİNCE; Açlık ve soğu rağmen teslim olmayan “Ya istiklal ya ölüm” Parolasıyla kurtuluş mücadelesi veren bir şehir aklıma gelir.12 Şubat aklıma gelir zira bu tarih düşmandan kurtuluşun tarihidir.Bu kurtuluşun sayısız mimarları vardır.Başta bütün halk olmak üzere Sütçü imam,Rıdvan Hoca,Senem Ayşe,Yörük Selim,Davulcu abdal Halil Ağa,Ali Aslan bey,Kılıç Ali bey, Kısakürek ve Sezal aileleri aklıma gelir.

MARAŞ DEYİNCE; ismiyle muamma ürünler akla gelir.Dondurması,Papya biberi,Tarhanası, cevizi, şekerli çörekleri ha birde Ulu Caminin önünde koca çınar ağacının altında Şam tatlısı satan yaşlı amca aklıma gelir.

MARAŞ DEYİNCE; Şu günlerde Maraş değince, hüzün aklıma geliyor,depremler aklıma geliyor.Enkaz altından insanları can hıraş kurtarmaya çalışan kahraman yiğitler aklıma geliyor.Devletin Milletin hizmetine koştuğu milletinde devleti yanında bulduğu derdine merhem olduğu yaraların hızla sarıldığı paylaşarak güçlü olduğumuz günler aklıma gelir.

MARAŞ DEYİNCE, aklıma dertli derli söylenen türküleri aklıma geliyor. Maraş Maraş da bu nasıl Maraş/Karagözlerinde yaş bağrında ataş.

Geçmiş olsun MARAŞ

Geçmiş olsun TÜRKİYE