HAYAT SÜRPRİZLERLE DOLU

Sürat haddini aşmış bir halde şehir içerisindeki ana yolda aracıyla ilerliyordu . Arabanın hız ibresi 120’yi gösteriyordu . Aslında birazda hız tutkusuna sahip bir kişiliğine sahipti .Son bir ay içerisinde bu merakından dolayı üç kez ceza ödemek zorunda kalmıştı ! Başını yana döndürdüğünde trafik arabasının yanına yaklaştığını , biraz ileride ise önüne geçip durduğunu gördü . Aracını durduran polis aracından elinde bir ceza makbuzu ile indi . Aman Allahım bu polis alt komşum Niyazi Bey değil mi diye söylendi ! Evet evet apartman komşusu Niyazi Bey di bu polis memuru . Tedirgin olunca yavaşça arabasının koltuğuna sindi ! Bu düştüğü durum kendisi açısından cezadan da kötü ve zor bir durumdu ! Polis memuru aslında kendini tanırdı ancak içinde bulunduğu durum kendisi açısından utanılacak bir durumdu . Hem hızlı araç kullandığı için hem de komşu oldukları içindi bu utancı ! Ahmet “ merhaba Niyazi Bey , sizle yeniden bu yolda karşılaşmamız ne denli ilginç değil mi ! Bana inanın eşim biraz önce telefon açtı , çocuklarla birlikte sofrada beni bekliyorlarmış , o nedenle hız limitlerini aşmak zorunda kaldım ! Niyazi Bey gülümsemiyordu , sanki bakışları tek bir noktaya kilitlenmişti ! “ Dostum son günlerde eve hep geç gitmek zorunda kaldım ! Çocuklarım beni günlerdir göremiyorlar ayrıca eşim telefonla aradığında biraz çabuk gelmemi istedi , beni anlıyorsun değil mi ? “ Elbette ne demek istediğini anlıyorum “ dedi komşusu Niyazi “ Ayrıca trafik kurallarınıza ciddi boyutlarda ihlal ettiğini de biliyorum “ dedi ! Eyvah ki eyvah dedi içinden Ahmet , bu bahaneyi yutmadı taktik değiştirmeliyim diye düşündü  ! “ Beni kaçla giderken yakaladın “ dedi Ahmet ! “ Lütfen arabana biner misin “ dedi  polis memuru ! Ahmet canı sıkkın bir halde arabasına bindi , içi içini yiyordu ! Acaba ne kadar ceza yazacaktı Niyazi ! Komşusu Ahmet’ten ehliyet ve ruhsatını istemeden elindeki not defterine bir şeyler yazıyordu ! Mahcup olmuştu komşusuna , bundan böyle karşılaşmamaya ve uzak durmaya çalışacaktı Ahmet ! Bu esnada Niyazi makbuza benzer bir kağıt yazıp arabanın açık penceresinden Ahmet’e uzattı ! Ahmet şaşırdı ! Bu ceza kağıdı değildi ! Bir anda şaşkınlıkla elindeki kağıda baktı , şunlar yazıyordu “ Sevgili Ahmet Bey , benim dünya tatlısı beş yaşında bir kızım vardı . Kıvır kıvır sarı saçlı , yeşil gözlü Prensesim çok süratli gelen bir arabanın yaya geçidinde çarpması sonucu hayatını kaybetti ! Çarpan sürücü bir düre sonra hapisten çalınca muhtemelen kendi çocuklarına sarılıp , onları koklayıp – öpebildi ! Oysa ben kızımı yeniden koklayıp öpebilmek için cennete gidene dek beklemem gerekecek ! Binlerce kez bu olayın acısını tekrar tekrar yaşadım ancak kızımı hiç bir zaman aklımdan çıkaramadım ! Lütfen benim için ve kızım için dua et ve hiç bir zaman sürat yapma ! Çünkü benim tek bir oğlum kaldı ! “ Ahmet sanki yerinde dondu kaldı ! Uzun bir süre yaşadığı tramvayı atlatıp aracını çalıştıramadı ! Saatler sonra hareket edip evine gitti eşine ve çocuklarına sıkı sıkı sarıldı !  Dostum umarım bu olay senin içinde ders niteliği taşır ! Lütfen unutma olur mu , sahip olduklarımızla değil sorumluluklarımızla hareket etmek zorundayız ! Sorumluluk bilinci ile hareket edip ona göre davranmayı ilke edinelim . Yalnızca trafikte değil , hayatımızın bütününde sorumluluk sahibi bir birey olarak davranış sergileyelim  ! Bu tip olaylar ve benzerlerinin her an bizim de  başımıza gelebileceğini bilerek , sorumluluklarımızla hareket edelim … Umarım hiç birimizin başına gelmez …