BENİ MEZARA MI GÖTÜRÜYORSUNUZ?

Katil İsrailin bombaladığı evlerinin enkazından yaralı olarak çıkarılan kız çocuğu, kendisini taşıyanlara soruyor: Beni mezara mı götürüyorsunuz?…

Hayır, yaşıyorsun cevabını verdiler.

Oysa her şartta mezara götürüyorlardı. Ağır yaralıydı, belki biraz sonra ölecek! Hastaneler yerle bir edildi; ilaç yok, elektrik yok, doktor  yok; bu şekilde ölecek!  Ekmek  yok, su yok; açlıktan ölecek!

 Tekrar, yeniden bombalanacak, yine ölecek!

En önemlisi; İsrail’in aşağılık saldırısı, caniliğinin karşısında, insanlığın daha doğrusu Müslümanların  bu zulme seyirci kalması, ürkek ve korkak davranmaları bu kız çocuğunu kahrediyor, mezara gömüyor!

Daha  önemlisi de; hem din kardeşleri, hem de akrabaları olan Araplardan bir yardım görememiş olmaları , sahipsiz kalmaları, bu kız çocuğunu kahrediyor.

 Bir kız çocuğunun, annesinin başörtüsünün, elbisesinin, pis Yahudi askeri eli ile açılması, mahremiyetinin açığa çıkarılması, babasının, kardeşinin gözleri önünde sürüklenmesi, yaralanması veya öldürülmesi kahır üstüne kahır yaşatıyor.

 Suriye’de, iki çocuğun, bomba sonucu ölürken ; “Sizi Allah’a şikayet edeceğim” veya, ” Cennete gidiyorum, şükür karnım doyacak” diye insanlığın yüzüne tükürdükleri, yüzlerine  şamar indirdikleri anı hiç unutamıyoruz.

  Bu dünyada muhatap kabul edilmeyen bu çocuklar, bu kızlar, kadınlar; gittikleri öbür âlemde yüce Mevla tarafından muhatap alınacaklar, cennetine konulacaklar.

 Katiller sürüsü soruyla bile muhatap olarak kabul edilmeyecek.

 ” Hangi suçtan dolayı öldürüldünüz”( Tekvir suresi , ayet: 9) şeklinde öldürülen kişi muhatap alınıyor.

 Allahu Teala katil sürüsünü muhatap olarak almıyor bile.

 Haa! Yaralı Filistinli çocuğun okuduğu dua arşı titretiyordu. Bu duaya icabet muhakkak gelecektir, sabredelim.

 Ne diyordu o çocuk:” hasbunallahu ve niğmel vekiil ( Allah bize dost olarak yeter.O ne güzel dost, ne güzel yardımcıdır).

Şu mübarek cuma günü ellerimizi sana açıyoruz. Ya Rabb, bizi kâfir postalı altında rezil, rüsvay eyleme.

 Sana sığınıyoruz, Amiin.