ENGELLERİ BİRLİKTE AŞIYORUZ

Bugünkü köşe yazımı ilçe müftülüğümüzün  Engelli koordinatörü başkanı olarak engelliler haftasına ayırdım.  Her yıl Mayıs ayının 10 ila 16 arasında engellire farkındalık oluşturmak için etkinlikler düzenleniyor.

Hafta münasebetiyle  ülkemiz genelinde çeşitli etkinlikler düzenlenmekte  ve televizyon programlarıyla konuya dikkat çekilmektedir.

Engelliliği temelde ikiye ayırabiliriz. Birincisi fiziksel engellilik.İkincisi zihinsel/psikolojik engellilik.

Ne tür olursa olsun engellilik ya doğuştandır ya da hayatın akışında sonrdan  tecelli eder.Elbette hiç  kimse engelli olmak istemez. Bizler kader ve kazaya inanmış insanlarız. Dünyaya imtihan için geldiğimizi düşünerek  yüce yaratıcıya boyun eğer O’na teslim oluruz.

Engelli olmayı  birer sorun olarak gören değil çözüm üreten bireyler olmalıyız. Engelliler kendini eve hapseden değil, hayatın tam merkezinde olan diğer sağlıklı bireyler gibi çalışan, çalışma hakkı olan kişilerdir.

Devletimizin son yıllarda engellilere yönelik almış olduğu bir sürü  yenilikler ve hizmetler var. Bunları uzun uzadıya yazacak değilim. Kamu başta olmak üzere özel sektör de istihdam sayıları ciddi şekilde artmıştır.

Asansörler, engelli rampaları, sağlık hizmetleri  ve  ödenen engelli maaşları gibi bir çok yeni haklara da kavuşmuşlar.Yeter mi elbette ki hayır. Onlarında farklı beklentileri var.

Umarım yetkili kurum ve kuruluşlar bu taleplere bütçe dengelerini gözeterek cevap verecektir.

Merak edenler için TÜRKİYE’DE ENGELLİ KİŞİ SAYISI hakkında istatistik bilgiler vereceğim.

Ulusal Engelli Veri Sisteminde kayıtlı ve hayatta olan engelli sayısı 2021 yılı itibari ile 2.511.950 olarak açıklanmıştır. Engellilerin engel gruplarına göre dağılımı ise şöyle;

Görme: 215.076

İşitme:  179.867

Dil ve konuşma: 33.686

Ortopedik: 311.131

Zihinsel: 385.313

Ruhsal ve duygusal: 170.927

Süreğen hastalık: 917.259

(Bu veriler Cumhuriyet.com.tr. Sitesinden alınmıştır)

Geliniz hafta boyu olmazsa da bir günlüğüne hatta birer saatliğine engelli kardeşlerimizi anlamak adına  empati  yapalım. Bir müddet  gözlerimizi kapatalım ve olan biteni anlamaya çalışalım.

Önümüze   saksılarla  rengarenk çiçekler dizseler  görmeyen biri için bir anlam ifade eder mi? Elbette ki hayır.  Güneşin doğması ya da batması bizim için çok şey ifade ederken  âma için bir anlam ifade eder mi düşünelim.

Bu sefer bir saatliğine kulaklarımıza pamuk tıklayalım. Yaşlı insanlar  ve sağırlar hakkında  neler  hissettiğimizi not edelim.  Yeni doğmuş çocuktan farkımızın olmadığını görürüz. Yani herkes bize bir şeyler fısıldarken  biz bildiğimizi okumaya devam edeceğiz.Aynı şekilde hiç bir gürültüden korkmaya ağız.

Allah korusun bir trafik kazasında  sağ ayağımızı hatta  iki ayağımızın kırık olduğunu, uzun süre alçıda kalacağını farzedelim.Bu sürede tuvalete çıkamayacağımızı,arabaya binemeyeceğimizi, ekmek almak için bakkala gidemeyeceğimizi hayal edelim. 

Yine  ellerimizin yanık olduğunu hiç bir şey tutamadığımızı hatta  kumandayı alıp televizyonun kanallarını  değiştirmekten  bile aciz olduğumuzu müşahade edelim. Bir an olsun  çocuklarını kucağına alamayan elinden tutup parka götüremeyen  anne babaları göz önüne getirelim.

Evet, Bizler bir saatliğine tahammül edemezken koca bir hayatı başarılarla dolu dolu yaşayanlara selam olsun. Sporun bütün branşlarında biz de varız deyip engel tanımayan yiğitlere selam olsun.

Son bir not; Unutmayalım ki  hepimiz birer engelli adayıyız.Engelliler bizden kendilerine acımamızı değil şefkatli olmamızı ve engelleri hep birlikte aşmamız bekliyor.