MORGDAKİ CÜZDAN

Gece saat 01’de telefon çaldı. Tabiki hayra alamet değildi. Akrabamın damadı ölmüş. Evimiz yakındı yürüyerek gittim. Vardığımda yakınları gelmişti. Biraz oturunca defin işleri konuşulmaya başlandı. Cenaze devlet hastenesi morgundaydı. Rahmetlinin amcasının oğlu Mustafa ile hastaneye gittik. Yolda Mustafa anılarını anlatmaya başladı. Ülkü ocaklarında yatıp kalktıklarını çok olaylara birlikte karıştıklarını…1980’li yıllarda gözaltı, işkence ve cezaevi hayatları olduğunu…

“Koministler Moskova’ya” sloganı atarak, amcaoğlu ile çok komünist dövdüklerini ama zaman zamanda karşı gruptan “ Kahrolsun faşistler” diyerek dayak yediklerini de anlattı.

Kendilerinin Türk olduklarını Milliyetçi olduklarını duvarlara “ KANIMIZ AKSADA ZAFER İSLAMIN” yazdıklarını şaşkın bir vaziyette anlattı. Bazı arkadaşlarının oruç tutmadıkları halde Ramazan’da açık olan lokantalara saldırdıklarını anlattı. Rahmetliyle cezaevinde aynı koğuşta kalmışlar. 12 Eylül 1980’den sonra tek yatakta bir sağcı bir solcu yatmışlar. Kendiside ODTÜ öğrencisi ile aynı yatağı paylaştığını, komünistlerin anlatıldığı gibi olmadığını senin benim gibi birileri olduğunu ve hatta kendilerinden daha insancıl olduklarını söyledi.

Benimde anlatacağım çok şeyler vardı ama hastaneye yaklaşmıştık. Sadece bir olay gözümün önünden film şeridi gibi geçti…

1980 öncesi sağ, sol olaylarında okullara güvenlik nedeniyle toplu gidilir, toplu gelinirdi.

Biz okul çıkışında saldırıya uğramıştık. Ellerinde demir çubuklarla bir grup “ Komünistler Moskova’ya “ diye bize saldırmıştı. En önde de yanımdaki Mustafa ve sonradan damadımız olan rahmetli vardı. O zamanlar tanışmıyorduk, hısım da olmamıştık. Ama küçük yer herkes herkesi tanıyor. Mustafa olayı hatırlasa bile beni hatırlayamaz.

Rahmetli, eniştemiz olunca iyi arkadaş olduk. Dolasıyla amcaoğlu Mustafa’ylada dost olduk. Zaman zaman üçümüz bir araya gelirdik. Biraz sonra yine bir araya geleceğiz. Ama ikisi sağ, birisi ölü…

Morgun kapısına vardık, üç dört kişi bekliyordu. Başsağlığı dilediler. Cenazeyi yıkamak istediklerini söylediler, anladık ki imamlar…

Morgda dolabı açtık rahmetli elbiseleriyle soğutucudaydı. Kimliği lazımdı. Ceketinden cüzdanını aldık. İçerisinde sağlı sollu naylon bölümünde bir tarafta benim kartvizitim, diğer tarafta Mustafa’nın fotoğrafı… Mustafa’yla göz göze gelip birbirimize sarıldık, ikimizde ağlıyorduk