SEN ZATEN HAYATIMDAN ÇIKTIN YA

Tıpkısının aynısı olmak zorunda mıdır insan?

Neden ilk görüşte âşık olur?

Neden şaşırır?

Kaç leylim bahar geçti aradan?

Nasıl da benziyor insan insana,

Tıpkısının aynısı diyesi geliyor

Ürkek, utangaç bakışlarla

Gözlerini saklıyor gözlerimden

Ferahlatan bir rüzgâr gibi

Ruhumu okşayıp uzaklaşıyor benden

Tüm aşıklar sarhoş mudur?

Yoksa sarhoş olan ben miyim?

Bir tesbih tanesi olsam o yârin elinde

Çekiverse bir nefeste kendine

Hani bir adam vardı, bir adam

Kırk bir kere aşık olupta

Sevmekten yorulmayan

Tıpkı onun gibiyim.

Aşık olmazsam yazamam ki!

Beynimi zonklatan sorular geliyor aklıma

Kalmak mı gitmek mi?

Esaret mi özgürlük mü?

Güneş gibi tutulsam dünyam kararır

Ben yıldız olmayı seçiyorum

Sessizce kayıyorum

Hem neden kör düğüm olayım ki?

Özgürlük var iken!

Evet, Özgür olmalı insan!

Sonra, Sabun köpüğü gibi oyuncak olursun, sevgilinin elinde

İçimden nice kıyaslar, önermeler geçiyor

Ah bir öncül yazabilsem!

Zaten şiirimin arkası gelecek kendinden

Tutarlı olmak zorunda mıdır insan bilinmez ama ” bir şey ne ise O’dur” derdi hocam

Hayır hayır! nereden çıktı bu mantık bu şiir şimdi?

Her şeyi kapsam alanıma almak zorunda mıyım?

Bazısı bazısını kapsamaz diyordun ya

Varsın kapsamasın ne çıkar!

Belki yüküm hafifler diye

Bir iyilik yapıyorum kendime

Birilerini çıkarıyorum kapsam alanımdan

Seviyor sevmiyor çıkarsa papatya falım

Adına şiirler yazdığım yâri

Ve en mutlu günümde

Tebrikten teşekkürden uzak

Deve dikeni gibi can yakanları

Bir bir çıkartıyorum hayatımdan

Varsın eksilsin yüküm, eksilsin dostlar

Adına ister tek oturumlu celse de

İstersen toplamından çıkarma

Bana yaptıklarınıda unutma

Sen zaten hayatımdan çıktın ya!