DEPREMİN HAYKIRIŞI

Allah’a hamdüsenalar olsun. Allah’a hamdüsenalar olsun. Allah’a hamdüsenalar olsun. Ki hala yaşıyorum. İki büyük depremi memleketim Malatya’da evimde yaşadım. Böyle bir şeyi yaşadıktan sonra yaşıyor olmak insana çok şey öğretiyor. Bir arkadaşım şöyle demişti. “Deprem ya öldürür ya da büyütür. Ben büyüdüm.” Ben de büyüdüm ve birçok ders çıkardım. Bir depremzede olarak sizlere de bir şeyler anlatmak istedim. Depremin öğrettiklerini size de anlatmak istedim.

      Bazı şeyler yaşanmadan anlaşılmıyor deprem gibi. Başka şehirlerde deprem olduğu zaman üzülürdüm ve onları anlayabildiğimi zannederdim. Halbuki öyle değilmiş. Yaşanmadan anlaşılmıyormuş. Aileme baktığım zaman evimizi ve dükkanımızı kaybettiğimiz için üzülmediklerini gördüm. Çok sevindim. Hiçbirimizde mal mülk sevgisi yokmuş. Hepimizde aynı cümle ve teslimiyeti gördüm. Allah verdi ve Allah aldı. Depremde bir hayır görmeye çalıştım. Sanki 04.17 de bizi uykudan değil gafletten uyandırdı. Sanki O sesler gürültüler bir haykırıştı. ” Uyanın ey müslümanlar uyanın ! Uykudan değil gafletten uyanın ey müslümanlar ! ” Bu depremle Allah bize – Hayatta olan depremzedelere ve bu depreme şahit olan müslümanlara – bir fırsat verdi  : Tövbe ve İstiğfar fırsatı. Geri kalan hayatımızda bize bahşettiği nefesle tövbe fırsatı verdi. Bu fırsatı kullanabilecek miyiz önemli olan bu.

      Depremzede kardeşlerim yaşadıklarımız çok zor biliyorum farkındayım. Çoğumuz sevdiklerini, evini, arabasını, iş yerlerini kaybetti. Ama şunu unutmamalıyız. Ne evimiz ne makamımız ne de dünyaya ait olan başka bir şey bizi kurtaramaz. Bizi güvende tutamaz. Bizim – müslümanların – tek güvencesi Allah’tır. Allah’a güvenmeliyiz ve sabretmeliyiz. Allah’a tam manasıyla teslim olup şimdiye odaklanmalıyız. Allah bizim yaşadıklarımızı kimseye yaşatmasın ve hepimize bundan ibret almayı nasip etsin. Amin

Sizleri kendi yazdığım bir şiir ile baş başa bırakıyorum. Allah’a emanet olun.

Selam ve dua ile..

Zelzele

İnsanlarda bir telaş var

Yedi yirmi dört her an

Bir zelzele ile sarsıldılar

Durdu hayat bir an

Korktular ,duraksadılar

Hayat şeritleri geçti önlerinden

Kiminin beton altında iken

Kiminin sokakta ,bir lambanın ardındayken

Bir an sorguladılar kendilerini

Bu, Allah’ın bir uyarısı mı idi

Bir hafta geçer geçmez

Dünya zevkinin perdesi , tekrar mı indi?

Bir âmâ gibi kör oldular

Dünyadan başkaları yok idi onlar için

Artık birer kördüler  hemde doyma bilmezdiler

Para pul geçici idi , dünya faniydi bilmezdiler

Körü körüne bağlandıkları değerler

Birdenbire, zelzele ile gittiler

Bir dünya âmâsı olan bu körler

Birdenbire gördüler

Mal Allah’ın mülk Allah’ın

Bir yolcu insanlar ,bunu anlayamadılar

Körü körüne Bağlandıkları değerler

Hatırlattı onlara birer birer