SİZ YETİŞKİNLER

Mazeret uydurmak. Mazeretin arkasına saklanmak. Çok kötü bir şey. Daha kötüsü ise mazeretlerle yaşamayı kabul etmek ya da mazerete alışmaktır. Bir başka şeyde ağlama duvarına dönüşüp, her şeyden şikâyet etmek ve asla soru sormamaktır. Sorunlara çözüm aramamaktır.

Siz yetişkinler! Sizin bu tür konuşmalarınıza hep tanık oluyoruz. Konuşmalarınızı işitiyoruz. Dertlenmelerinizi dinliyoruz. Otobüs duraklarında, tramvayda, hastane bekleme yerlerinde “ne büyüğe saygı ne de küçüğe sevgi, saygı kalmadı, sevgi yok oldu, nereye gidiyor bu gençler” gibi…  “Ayıp ve utanma bilmiyor bunlar, çok kötü sözler söylüyorlar, kızlı erkekli işler yapıyorlar, yatak odasında gibi giyiniyorlar, yalan söylüyorlar, namaz kılmıyor ve oruç tutmuyorlar” gibi.. “Nasihatte dinlemiyorlar, ne yapacağız bu gençleri” gibi… Siz yetişkinler! Sizin hallerinize şahit oluyoruz..

Siz büyükler! Biz çocuklar ve gençler sizin ya çocukları veya torunlarıyız.

Siz bize örnek oldunuz da, biz sizi örnek almadık mı?

Siz çalışkan olup ürettiniz de biz çalışmaktan mı kaçtık!

Siz konuşmalarınızda yalan söylemekten kaçındınız da biz yalan söyler mi olduk!

Siz kadın erkek ilişkilerinde nikaha dikkat ettiniz de biz zinayı mı tercih ettik!

Siz konuşmalarınızda edep ve hayaya uygun konuştunuzda biz edepsizlik mi yaptık!

Siz sahabe gibi namaz kıldınız da biz kılmadık mı?

Siz farz oruçları tuttunuz da biz yedik mi?

Siz şans oyunları adı verilen kumar türlerinden uzak durdunuz da biz yakın mı olduk!

Siz bilimsel çalışmalar yapıp Nobel’e aday oldunuz da biz geri mi kaldık!

Evet, siz yetişkinler! Siz ne yaptıysanız bizde onu yapar olduk. Sizi takip ettik. Size benzedik.

İstisnalar kaideyi bozmaz derler. Biz sizin çocukları ya da torunlarıyız… Mazeretler mum gibidir, gerçekler yandıkça eriyip giderler.